Price @ Cinetol Amsterdam, 12 juni 2021

Als iets me de afgelopen periode heeft geleerd, is dat een leven zonder live muziek me nog zwaarder blijkt te vallen dan ik daarvoor had gedacht. Natuurlijk, ik wist dat het heel belangrijk voor me is, maar regelmatig in een concertzaal met gelijkgestemden naar een toffe band staan te kijken, blijkt dus een soort eerste levensbehoefte te zijn. Het houdt me mentaal in balans, geeft me ontspanning, heel veel plezier en een onderbreking van de dagelijkse werksleur. Toen dat in één klap wegviel, kon ik me ook niet meer motiveren om nog te schrijven. Ik kon me er simpelweg niet meer toe zetten. Een tijd lang hield ik me ook niet meer heel erg op de hoogte van al het muzieknieuws, iets wat ik normaal gesproken heel trouw doe. Al het nieuws werd gedomineerd door Corona en dat stemde alleen maar somber.

Inmiddels was ik dus wel Muziekhonger.com gestart, maar nog steeds lukte het me niet iets te schrijven. Totdat ik afgelopen zaterdag eindelijk weer eens naar een live band heb kunnen kijken. Hoe ontzettend fijn was dat, ook al moesten we nog zitten en afstand bewaren. Het concert was al meerdere keren uitgesteld, maar eindelijk kreeg ik dan toch die geweldige mannen van Price te zien, de Groningse formatie onder aanvoering van Marnix Visscher, die je zou kunnen kennen van het illustere Korfbal. Hij wordt daarin bijgestaan door leden van Canshaker Pi en Fungo Bat en daarmee zijn de verwachtingen hooggespannen.

Inmiddels is de debuutplaat Timesaver uit en daarmee worden die verwachtingen moeiteloos ingelost. Die staat namelijk vol met gevarieerde indierock pareltjes. Ze laveren er tussen intieme en fragiele liedjes en stevige rock erupties. Ook vanavond laten ze horen hoe gevarieerd hun repertoire is. Wat vooral opvalt is hoe gedoseerd het viertal te werk gaat. Ze laten zich nooit verleiden om de boel volledig dicht te smeren of tot individueel uitsloverij. Steeds wordt de balans gevonden en de spanning in de nummers vastgehouden.

Daarin kiezen ze niet voor de makkelijke weg of clichématig werk, maar kenmerken de nummers zich door tegendraadse patronen, plotselinge wendingen en creatieve vondsten. De vaak heldere gitaarlijnen klinken daardoor bijzonder fris en de beide gitaren buitelen regelmatig frivool om elkaar heen. De speelse loopjes van de basgitaar benadrukken dit nog eens extra. Visscher laat horen over een prima stem te beschikken en probeert regelmatig een ontspannen praatje te maken. Dat blijkt hier wat lastiger dan in een dampende volle zaal waar menigeen de keel al fink gesmeerd heeft. Het mag de pret niet drukken en een uur lang worden we getrakteerd op een portie muziek die menig genre overstijgt.

Dit was een perfecte herstart van mijn concertbezoeken en zo blij als een kind fiets ik terug naar huis, zoals zo vaak met een LP onder mijn arm geklemd. Dit smaakt weer naar meer en ik kan niet wachten op de volgende en hopelijk snel op een concert zonder beperkingen, in een dampende concertzaal waar het dak er vanaf vliegt. Price zou dat moeiteloos voor elkaar kunnen krijgen. En zie, het schrijven begint ook alweer te komen!

> Bekijk alle foto’s

Website | Instagram | Spotify | Facebook