Damon Albarn & Concertgebouworkest @ Gashouder Amsterdam, 12 februari 2022

Ik was het eigenlijk gewoon vergeten, dat één van mijn grote muzikale helden Damon Albarn zomaar bij mij om de hoek zou komen spelen. Origineel had het net als zoveel evenementen al plaats hebben gevonden, maar het werd uiteindelijk uiteraard verplaatst. Ik had nog geen kaarten en ben daarbij tegenwoordig toch wat meer afwachtend, omdat door alle onzekerheid rondom concerten er zoveel verplaatst en afgelast wordt, waardoor het allemaal lastig is bij te houden. Dus toen ik de posters met Albarn zag hangen in de stad, waarmee zijn Symphonic Loops met het Koninklijk Concertgebouworkest werd aangekondigd, was het al te laat en waren beide avonden uitverkocht. Zoals zo vaak biedt Ticketswap uitkomst en weet ik een paar uur voor aanvang alsnog een kaartje te bemachtigen.

Niet veel later parkeer ik dan ook mijn fiets bij het gebouw van de voormalige gasfabriek. Bij toeval zie ik Damon Albarn een sigaretje roken. Slechts een hek van een meter of 10 scheiden mij van die man die ik zo bewonder. Hij is in gesprek met een andere bezoeker en ik besluit hem maar niet aan te spreken. Zo te horen is hij in een opperbeste stemming. Dit ronde gebouw is eigenlijk een prima plek voor een optreden met zo’n enorm orkest en groot aantal muzikanten. Een derde van de ronde zaal is dan ook gevuld met een immens podium. In een cirkel rondom het publiek bevinden zich meerdere muziekstandaarden. Hier gaat vast nog iets gebeuren.

Inderdaad begeven zich bij aanvang meerdere houtblazers naar de muziekstandaarden. De rest van het orkest heeft ook al plaats genomen en dirigent André de Ridder geeft de blazers hun aanwijzingen waarna ze korte gejaagde noten beginnen te spelen, alsof we in een woud vol vogels zitten. Het stuk is dan ook ‘Plusieurs oiseaux des arbres de vie’ van componist Olivier Messiaen uit zijn orkestwerk Éclairs sur l’au-delà…, waar nog meer stukken van zullen volgen. Het is het begin van een prachtige avond. Het orkest vangt aan en het blijft geweldig om zo’n enorm orkest met zoveel muzikanten als één geheel te horen musiceren, aangevoerd door de enthousiaste de Ridder, die dit grote muzikale organisch wezen naar grote hoogten weet te stuwen.

Albarn, in een wat slobberig pak, begint vooraan met het nummer ‘Apple Carts’ waarna hij zich naar de piano begeeft. Daar bevinden zich ook de Malinese muzikanten die onderdeel van deze show zijn. Er volgen nog meer stukken van zijn opera ‘Dr. Dee‘ die in deze setting natuurlijk helemaal tot hun recht komen. De nummers met contratenor Christopher Robson zijn onder deze begeleiding prachtig, waarbij zijn hoge vocalen kraakhelder klinken. Een hoofdrol is weggelegd voor de Malinese muzikanten, die met veel plezier ondersteuning bieden bij sommige stukken, maar ook mogen vlammen in de zeer dansbare Afrikaanse muziek. Niet verwonderlijk natuurlijk met Albarn’s liefde voor de veelzijdige muziek uit dit immense continent.

Zo komt ‘Le Vol Du Boil’ voorbij en is er een groot deel ingeruimd voor de plaat ‘Mali Music‘ die hij ooit maakte. Het is prachtig om te zien hoe het orkest geniet van de Afrikaanse muzikanten en omgekeerd. Klassiek en traditionele Malinese muziek vloeit hier prachtig samen. Er is overduidelijk veel speelplezier en iedereen op dit podium lijkt het enorm naar de zin te hebben, getuige de koperblazers die regelmatig staan te swingen als ze zelf niet hoeven te spelen. Baba Sissoko kan het soms niet meer houden en gaat even dansen, al snel bijgestaan door Albarn. Samen zwepen ze het publiek op dat ook al rap van de stoel afkomt. Hier hebben we met z’n allen naar gesnakt, om weer eens te genieten van live muziek en ongedwongen te dansen. Eens temeer blijkt dat muziek verenigt en eenheid schept. Dit lukt je echt niet door “een DVDtje op te zetten”, dit kan alleen maar door het mee te maken.

We krijgen ook nog het nummer ‘Loops’ te horen, dat dit weekend (de avond ervoor was er ook al een optreden) in première gaat. Albarn laat aan het einde nog weten, hoe ontzettend lastig het is geweest om deze productie voor elkaar te krijgen in deze tijd, met zoveel muzikanten en alle landen met hun verschillende regels die continu veranderen. Deze optredens maken deel uit van het programma Grenzeloos programmeren, waarbij de pandemie behoorlijk veel roet in het eten gooide, want die zorgde juist voor gesloten grenzen. De sfeervolle afsluiter ‘Sunset Coming On’ kan dan ook bijna niet meer treffend zijn. Het voelt alsof na een lange duisternis, de zon weer opkomt en we gaan beginnen aan een nieuwe dageraad. Met een welverdiende staande ovatie en luid applaus verlaten Albarn en de rest van muzikanten het podium, waarbij ik achter blijf met gloeiende oren en hoopvol gestemd.

Bekijk alle foto’s

Website | Instagram | Spotify | Twitter | YouTube | Facebook