Therapy? @ Willem Twee ‘s-Hertogenbosch, 4 juni 2022
Soms vallen dingen heel mooi samen. Ik wilde al in Den Bosch zijn voor Jazz In Duketown en datzelfde weekend legde de Ierse rockband Therapy? daar ook aan. Normaal komen ze ook altijd wel naar mijn thuishaven Amsterdam als ze in ons land zijn, maar dit keer was dat niet het geval. Dus een mooie gelegenheid om de drie rockers toch aan het werk te zien bij hun “So Much For The 32 Year Plan”. Een tour die eigenlijk twee jaar geleden gehouden had moeten worden ter ere van hun dertig jarig bestaan. Inderdaad, dertig jaar, ik moest ook even slikken. Zo lang bestaat die band al en dat verklaart ook de grijze haren in mijn baard.
Ik heb deze band regelmatig zien spelen en ik krijg daar geen genoeg van. Dit is namelijk één van de meest sympathieke bands die ik ken, waarbij ze altijd met enorm veel plezier en enthousiasme op het podium staan. De hoogtijdagen waren uiteraard in de jaren negentig, maar onvermoeibaar blijft de band doorgaan met dezelfde energie, ondanks alle tegenslagen rondom vertrekkende bandleden. Inmiddels hebben ze een redelijk stabiele bezetting met de oerleden bassist Michael McKeagan en zanger/gitarist Andy Cairns, en drummer Neil Cooper die inmiddels ook alweer twintig jaar deel uitmaakt van de band.
We worden dan ook getrakteerd op een dwarsdoorsnede van de carrière en oeuvre van de groep met daarin alle klassiekers die deze band voortbracht zoals ‘Teethgrinder’, ‘Die Laughing’, ‘The Church Of Noise’, ‘Potato Junkie’ (James Joyce is fucking my sister!) en natuurlijk hun absolute hits ‘Stories’, een uptempo versie van ‘Diane’ dat daardoor dichterbij het Hüsker Dü origineel blijft en hun bekende versie van Joy Division’s ‘Isolation’. Gretig wordt alles ontvangen door het enthousiaste publiek, waarbij niemand jonger is dan dertig. Maar ondanks de vele grijze haren en baarden wordt er toch flink gedanst alsof we weer allemaal 25 zijn. Het geluid is niet top achterin en wordt iets beter als we wat naar voren kunnen, maar het blijft toch teveel hangen om de nummers echt die juiste puntigheid mee te geven. Daardoor klinkt een nummer als ‘Trigger Inside’ niet met dezelfde intentie die het hoort te hebben.
De band zelf wordt ook een dagje ouder en speelt net wat minder fel dan wat jaren geleden. Het mag de pret niet drukken, want ze zorgen zoals altijd gewoon weer voor een feestelijke avond. McKeagan met zijn karakteristieke poses door veel contact maken met het publiek met een grote grijns op zijn gezicht, regelmatig een duim omhoog stekend. Cairns, nooit een genadig zanger geweest, maar wel met volle overgave en pretoogjes. Op de achtergrond Cooper die zich met rake klappen in het zweet werkt. Nog even een lekkere versie van Judas Priest’s ‘Breaking The Law’, het voortdenderende ‘Nowhere’ en vervolgens afsluiten met ‘Screamager’. Wat een topavond weer en gewoon nog eens dertig jaar erbij.
Website | Instagram | Spotify | Twitter | YouTube | Facebook |
Setlist:
- Nausea
- Stories
- Kakistocracy
- Die Laughing
- Opal Mantra
- Prison Breaker
- Turn
- Callow
- Trigger Inside
- Church of Noise
- Poundland
- Still Hurts
- Disgracelands
- Loose
- Diane
- Teethgrinder
Encore: - Knives
- Potato Junkie
- Isolation
- Breaking the Law
- Nowhere
- Screamager
Muziekhonger 