IST IST at De Vorstin Hilversum, 25 Maart 2024

Soms blijven bands onder mijn radar en kom je bij toeval op hun spoor, zoals de Engelse band IST IST. Een vriend dacht dat ik ze wel leuk zou vinden en leit weten dat hij ze in De Vorstin ging bekijken. Na wat nummers beluisterd te hebben leek het me inderdaad leuk om ze live te zien en zo ben ik op een zondagavond in Hilversum te vinden. Vooraf worden we eerst nog opgewarmd door October Drift die een flinke muur van geluid weten op te trekken. Ze doen hun stinkende best om het publiek te vermaken, iets teveel naar mijn smaak. Alle bandleden maken hele grote overdreven bewegingen en zanger Kiran Roy, in het wit gekleed als een soort sekteleider, springt te pas en te onpas in het publiek. Maar hun muziek is zeker niet slecht en als opwarmer doen ze hun werk erg goed, want het publiek is enthousiast.

Het is een flink contrast met IST IST zelf, die laten weten dat ze hun vierde album hebben opgenomen en allemaal volledig in het zwart gekleed zijn. Hun donkere new wave en post punk is het best te vergelijken met een mix van de vroege Editors, Interpol en vleugjes The National en dan is Joy Division natuurlijk ook nooit ver weg. De bariton van zanger Adam Houghton is indrukwekkend en de band speelt loeistrak. De band heeft al een erg dik en groots geluid, wat moeiteloos veel grotere zalen zou kunnen vullen. Af en toe schuift het naar Editors rondom hun derde plaat, dan weer meer richting Interpol.

Echter mist Houghton het charisma en overtuiging van een Tom Smith. Zo laat hij het praten vooral aan bassist Andy Keating over en maakt hij weinig contact met het publiek. Ook brengt hij weinig variatie in zijn vocalen aan, waardoor de zanglijnen wel erg monotoon blijven. Hier zou wat lichtvoetigheid welkom zijn, iets waar zowel Editors als Interpol bijvoorbeeld wel in weten te variëren. Af en toe zingt hij zijn teksten zoals ook Matt Beringer van The National dat vaak doet, met korte pauzes voor een enkel woord. Daardoor bekruipt me regelmatig het gevoel iets bekends te horen en dat is eigenlijk erg jammer.

Want de band heeft met dat strakke spel en dikke geluid genoeg potentie om een groter publiek te bereiken met dito zalen. Dat laten ze horen wanneer ze een nieuw nummer ‘The Kiss’ spelen en bij deze Nederlandse optredens worden opnamen gemaakt voor een bijbehorende video. Dan schijnen ook de lampen met meer opwekkende kleuren en laat de band horen wel degelijk variatie aan te kunnen brengen. Uiteindelijk heb ik me prima vermaakt en wie weet wat de nieuwe plaat dan ook gaat brengen voor de band uit Manchester.

Alle foto’s bekijken

Website | Instagram | Spotify | Twitter | YouTube | Facebook

Setlist:

  1. Wolves
  2. Stamp You Out
  3. Fat Cats Drown in Milk
  4. Night’s Arm
  5. Black
  6. Something Has to Give
  7. Repercussions
  8. I Can’t Wait For You
  9. The Waves
  10. Watching You Watching Me
  11. Mary in the Black and White Room
  12. Fool’s Paradise
  13. Nothing More Nothing Less
  14. Heads on Spikes
  15. The Kiss
  16. Lost My Shadow
  17. Trapdoors
    Encore:
  18. Emily
  19. You’re Mine
  20. Slowly We Escape